'Hayatı neresinden tutsam elimde kaldı.'

  Herkes hayata tutunmaya çalışır.Bi' şekilde,bi' yerinden.Ben de hayata tutunmaya çalışıyorum.Ancak neresinden tutmaya kalkarsam kalkayım mutlaka bi' yeri elimde kalıyor.Ee ne yapmak lazım öyleyse?Elimde kalanları çöpe atmak mı yoksa hepsini biriktirip birbirine dikerek yama yapmak mı?Tekdüze bi' kumaş düşün.Ona şekil vermeden ne kadar da ruhsuz,değil mi?Oysa bak,şurada yamalı bi' parça var.Anlamı,emeği,ruhu,dokusu,harmanı da var.Tecrübe diyelim.Sabır diyelim her yama parçasına.
  Üstelik burada başka bi' konu da var.İnsan beyni ve ruhu.İnsana rahimde ruh ve beyin verilirken bunlar düz bi' kumaş parçası gibi.Yaş aldıkça kumaş parçası şekilleniyor.Kıyafet şeklini alıyor.Kaliteli insan da kaliteli modelden belli oluyor.Ki kaliteli model de insanın;fikirlerine,sözlerine,davranışlarına,inancına,yaşam biçimine yansıyor.Kimi zaten belli ediyor bayağı modelini.Kimiyse tekdüze olarak kalıyor.Ya da kimi enfes bi' şaheser ortaya çıkarıyor.Bazen de kiminin sade olan modeli bile oldukça ihtişamlı duruyor.