Zirveye çıkmadan:Everest

  İnsan aşağıdan bakar hayata.Çünkü mutluluk oralarda bi' yerlerdedir hep;zirvede.Daha da yükseğe tırmanmak ister.Avuçları,dizleri yara bere içinde;yorgunluktan bitap düşer.Çevresinde ve kendinden yukarıda sayamayacağı kadar fazla çeşit çeşit insan bulunmaktadır.Hırslanır;sona kalan gücünü de kullanır.Sonra bi' yerde tıkanır;kalır.Tekrar etrafına bakınır.Kendisine göre kendisi hala aşağıdadır.Gücü bırakır;sadece çok ister.Tepeyi düşler.Ve zirveye varır.Bu onu mutlu eder.Peki gerçekten zirveye varmış mıdır?İnsanlar hala kendinden yukarıdadır.Çevik bi' hamleyle son kez tırnaklarını taşa geçirir.Ancak çabası boşunadır.O zirveye değil;kendi zirvesine ulaşmıştır.Halbuki debelendikçe başa dönmüş her defasında aynı yerde tıkanmıştır.Peki diğerleri niçin daha da tepeye tırmanabilmişti?Çünkü her insanın bu dünyada bi' görevi vardır;tıpkı şeklinden dolayı yadırganılan böcekler gibi..Eğer her zirveyi isteyen kişi oraya ulaşmış olabilseydi;geriye kalan görevler kimin katkısıyla tamamlanabilirdi?Her insanın zirvesi kendine göre özel dizayn edilmiştir ve diğerlerinden farklıdır.Kişi ya kendiyle eşit çevresine ya da kendinden yüksekte olanlara bakar.Ancak kendinden aşağısına bakmayı denemez.Aşağısında milyonlarca insan vardır.Ve yukarıdan aşağıya bakmak demek aşağıda olanları küçümsemek değildir.Herkesin dünyaya katkıda bulunacağı bi' görevi mutlaka olacağı gibi ne tepenin başı ne de derinliğin bi' sonu vardır.Kim her ne kadar daha da yukarıya veya aşağıya bakarsa baksın birileri olacaktır.Unutmamak gerekir;Allah Teala'nın gözünde kimse kimseden daha üstün ya da aşağıda değil.Tersine herkes eşit.Kimi mutlulukla kimi tasayla sınanır.Aşağıya bakıp şükretmek yukarıya bakıp sabretmek gerekir.Mutlulukla mı yoksa tasayla mı sınanmanın mükafatı daha büyük olur;orası tahmin edilebilir.Ne büyüklenmek ne de küçüklenmek insanın Allah Teala'nın gözündeki eşitliği değiştirmez.Herkesin zirvesi de dağı da kendine.Allah Teala arzu ederse taşı yerinden oynatır;etmezse ne kadar rüzgar eserse essin yaprağı kımıldatmaz.
  Annem şunu sıkça hatırlatır; 'Hizmetçi gibi tabirlerle hizmet eden insanı küçümsememek gerekir.Tam tersi onlara hürmet edilmeli.Çünkü Allah Teala da melekleri insanların hizmetine sunmuştur.' Demek oluyor ki o insanları küçümsemek melekleri küçümsemek demek.Hangi inanan insan böyle bi' günahı ve edepsizliği göze alabilir ki?